Η ιστορία της Aprilia
Οι ρίζες της Aprilia χρονολογούνται από την εποχή αμέσως μετά το τέλος του Β'
Παγκόσμιου Πολέμου , όταν o αξιωματικός του Ιταλικού ιππικού, Alberto Beggio
ίδρυσε ένα εργοστάσιο κατασκευής ποδηλάτων στο Noale στα προάστια της Βενετίας.
Τα προϊόντα της μικρής βιοτεχνίας, από εξαρτήματα μέχρι τελικό προϊόν,
γνώρισαν αρκετή επιτυχία ώσπου το 1962, η βιοτεχνία του ενός ιδιοκτήτη έγινε
εταιρεία.
Ο Ivano Beggio γιος του Alberto , ανέλαβε μαζί με τον πατέρα του, επικεφαλής
της μικρής εταιρείας το 1968. Από εκείνη την εποχή φάνηκε ότι ο Ivano , δεν
ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα ποδήλατα, και έτσι μαζί με μερικούς βοηθούς του
από το εργοστάσιο, έφτιαξαν την πρώτη τους μοτοσικλέτα Aprilia , ένα χρυσό και
μπλε μοντέλο 50 cc . Το προϊόν εκείνο έτυχε καλής αποδοχής. Colibr ì και Daniela
ήταν τα ονόματα των πρώτων μοτοποδηλάτων, αλλά το μοντέλο που τράβηξε ιδιαίτερα
την προσοχή, ήταν το Scarabeo cross του 1970. Η μοτοσικλέτα εκείνη, και ειδικά η
έκδοση cross , ήταν πραγματικά ένα αληθινό πάθος, για εκείνους που ονειρεύονταν
να λάβουν μέρος σε εθνικούς αγώνες, μίας κατηγορίας, της οποίας η δημοτικότητα, αυξανόταν ολοένα και περισσότερο εκείνη την εποχή.
Παραμένοντας στη παραγωγή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70, το Scarabeo ,παρουσίασε διάφορες παραλλαγές κινητήρων, από 50 έως 125 cc , και μοναδικά
εμφανισιακά χαρακτηριστικά, που για εκείνη την εποχή ήταν πράγματι πρωτοποριακά. (Πράγμα το οποίο άρχισε να γίνεται παράδοση για όλα τα μετέπειτα προϊόντα της
Aprilia ), όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του μοντέλου του 1971, που ξεχώρισε για το χρυσό μεταλλικό του βάψιμο.
Η πρώτη cross μοτοσικλέτα, γεννήθηκε το 1974, και δόθηκε για τεστ στον Maurizio Sgarzani , έναν νέο οδηγό αγώνων που είχε αρκετά καλή φήμη εκείνη την εποχή. Τα μηνύματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά.
Από εκείνη την μηχανή οι τεχνικοί της Aprilia δημιούργησαν την RC 125, η οποία παρουσιάστηκε στο σαλόνι του Μιλάνου. Το μοντέλο αυτό εγκαινίασε και το μοναδικό «πάντρεμα» μεταξύ της αγωνιστικής τεχνολογίας σε μοντέλα παραγωγής , κάτι για το οποίο διακρίνεται μέχρι και σήμερα, το εργοστάσιο του Noale ,.
Το 1975, με μεγάλη φιλοδοξία για νίκες, παρουσιάζεται το πρώτο αγωνιστικό μοντέλο Aprilia . Επιλέχθηκε τότε ως αναβάτης, ο Ivan Alborghetti , ένας Μιλανέζος οδηγός, που είχε ήδη δείξει ότι διαθέτει τη στόφα του πρωταθλητή, και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.
Οι πρώτες αγωνιστικές επιτυχίες βοήθησαν στο να γίνει γνωστή στους λάτρεις του σπορ, η νέα αυτή Ιταλική μάρκα, και οι πωλήσεις μοντέλων " replica " των RC και MX 125, έκανε, το καινούργιο ακόμα, αγωνιστικό τμήμα της μάρκας να αυξήσει σε 6 εκατομμύρια λιρέτες το budget εκείνης της πρώτης χρονιάς.
Οι πρώτοι τίτλοι ήρθαν το 1977 στο Ιταλικό πρωτάθλημα και στις κατηγορίες των 125 και 250 cc , ενώ ο Alborghetti έκλεισε την επόμενη χρονιά με δύο τρίτες θέσεις, κατακτώντας την 6η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα: η καλύτερη θέση που είχε ποτέ κατακτήσει Ιταλός αναβάτης.
Στο μεταξύ η φήμη του εργοστασίου στο Noale , είχε αρχίσει να ξεπερνάει πλέον τα Ιταλικά σύνορα. Ξένες αγορές που απορροφούν το 20% της συνολικής παραγωγής, και ειδικότερα η Αμερικανική, έδειξαν μεγάλη εκτίμηση για τις μηχανές της Aprilia .
Η δεκαετία έκλεισε με συνεχόμενη αύξηση της παραγωγής, η οποία πλέον είχε χωριστεί σε δύο τμήματα, εκείνο των μοτοποδηλάτων και εκείνο των μηχανών για cross Σε δέκα χρόνια η εταιρεία σημείωσε αξιοσημείωτη άνοδο : από το 1969 έως το1979, η ετήσια παραγωγή μοτοποδηλάτων έφτασε από τις 150, στις 12.000 μονάδες, ενώ στον τομέα των μοτοσικλετών, σε διάστημα μόλις τεσσάρων ετών, η παραγωγή ξεπέρασε τις 2.000 μονάδες το χρόνο .
Οι αρχές της δεκαετίας του 80, σημαδεύτηκαν από μεγάλη κρίση, τόσο στην εθνική, όσο και στην Ευρωπαϊκή αγορά μοτοσικλετών στο συνολό της. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που μπήκαν τα θεμέλια, για μεγαλεπήβολους στόχους, με οδηγό πάντα το πάθος για τις μοτοσικλέτες, και την εμπιστοσύνη στην ανάκαμψη της Ιταλικής αγοράς μοτοσικλέτας.
Χωρίς περιορισμούς πλέον στα μοτοποδήλατα και στις μηχανές cross , η παραγωγή επρεπε να στραφεί σε νέες γραμμές επεκτείνοντας την γκάμα και σε κατηγορίες όπως, enduro , trial και street , με κινητήρες από 50 έως 600 cc .
Με οδηγό την δυναμική και ευέλικτη οργάνωση, η Aprilia , επεκτεινόταν βαθμιαία και στις αγωνιστικές δραστηριότητες. Με αυτό τον τρόπο, εκτός από το ότι μπόρεσε να γίνει ακόμα πιο γνωστή παγκοσμίως, έδωσε και την ευκαιρία να δοκιμαστούν οι πρωτοποριακές επιλογές των ανθρώπων του Noale , δημιουργώντας παράλληλα, και συνεχείς τεχνολογικές αναβαθμίσεις, καθώς και ένα εξαιρετικό τεχνικό υπόβαθρο για την ενημέρωση και εκπαίδευση του τεχνικού προσωπικού.
Παρά την κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 80, η Aprilia έγινε ένα εργαστήριο ιδεών και projects , που είχαν σαν αποτέλεσμα την διεθνή της εξάπλωση στα επόμενα χρόνια. Το πρώτο σημαντικό σημάδι, της νέας στρατηγικής, εμφανίστηκε το 1983, με την παρουσίαση στο κοινό, της νέας μοτοσικλέτας δρόμου, της ST 125 .
Με δυνατή προσωπικότητα, τεχνολογικές βελτιώσεις και άψογη αισθητική, το ST 125, έχοντας εξαιρετικό κράτημα, και όταν πήγαινε στα όριά του, αλλά και σε νορμάλ συνθήκες δρόμου, απέσπασε τα θετικότερα σχόλια από τον ειδικό τύπο.
Τον επόμενο χρόνο ήρθε η άφιξη της STX , μία βελτιωμένη και πιο σπορ έκδοση της ST , και της ET 50, της πρώτης μηχανής enduro , που έβγαινε απο το εργοστάσιο της Βενετίας. Ο μικρός του κινητήρας αποτελούσε μία συγκέντρωση της εμπειρίας της Aprilia στην κατηγορία των off - road . Το 1985, παρά το γεγονός ότι ήταν η τελευταία χρονιά που μηχανή παραγωγής της Aprilia , έπαιρνε μέρος σε πρωτάθλημα moto cross , το ΕΤΧ, παρουσιάστηκε στην αγορά με κινητήρες 125 και 350 cc .
Η επιλογή για την διεύρυνση της παραγωγής, λίγα χρόνια νωρίτερα, αποδείχθηκε μακροπρόθεσμα. Ενώ τα πρώτα σημάδια της ανάπτυξης της κατηγορίας cross , είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, έχοντας σαν αποτέλεσμα την απόλυτη εξειδίκευση, ενθαρρύνοντας έτσι και την ανάπτυξη τ τόσο των μοτοσικλετών για το δρόμο, όσο και των enduro .
Το άλμα προς την ποιότητα που έκανε η Aprilia , φαίνεται περισσότερο στα μικρά μοντέλα όπως έγινε με την παρουσίαση του AF 1, το 1986. Μία μοτοσικλέτα που από τεχνική αλλά και αισθητική σκοπιά, θυμίζει τις ισχυρότερες σπορ αδελφές της. Στην κατηγορία των enduro , το ETX αποκτά «αδελφό» το Tuareg , εμπνευσμένο από τις μοτοσικλέτες που έτρεχαν στα μεγάλα Αφρικανικά rallies , που εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ της μόδας και τα οποία είχαν τεράστια ρεζερβουάρ και πολλά αξεσουάρ.
Παράλληλα με τις τεχνολογικές εξελίξεις, όλες οι μοτοσικλέτες της Aprilia , ξεχώρισαν και από τον εντελώς νέο και πρωτότυπο σχεδιασμό τους, ειδικότερα δε στους χρωματικούς συνδυασμούς, που έσπασαν την μονοτονία του ασημί και του κόκκινου, που κυριαρχούσε μέχρι τότε, στο σχεδιασμό των μοτοσικλετών.
Η Aprilia πίστευε πάντα στην δύναμη και την ικανότητα μέσω του design , να δημιουργεί συναισθήματα και να προσελκύει συνεχώς το νεανικό κοινό στον κόσμο της μοτοσικλέτας. Εάν το ETX από τα μέσα του 80, ήταν η πρώτη μοτοσικλέτα που χαρακτηρίστηκε από τους δίτονους χρωματικούς συνδυασμούς, τότε η γκάμα του AF 1,
από το 1986 έως το 1991, ήταν που ξεχώρισε ολοκληρωτικά για το σχεδιασμό της, κυρίως λόγω των χρωματικών αλλαγών που υπέστη, έστω και αν επρόκειτο για το ίδιο
πλαίσιο.
Το γεγονός ότι το χρώμα και το design , είναι ο δρόμος που εγκαινιάστηκε από την Aprilia , δείχνει αναμφισβήτητα και ότι ακολουθήθηκε σχεδόν από όλους τους υπόλοιπους κατασκευαστές, σε τέτοιο βαθμό, που στο Μιλάνο το 1989, το διεθνές σαλόνι μοτοσικλέτας, βαφτίστηκε ως το " show της Aprilia ", εξαιτίας της γενικευμένης χρήσης των χρωμάτων παστέλ, από όλους σχεδόν τους εκθέτες. Τη δεκαετία του 80, υπήρξε επίσης και μεγάλη στροφή στην ποιότητα στην κατηγορία σπορ μοτοσικλετών.
Με την εμπειρία από την TL 320 του 1981, στην κατηγορία των trial , η Aprilia,ξεκίνησε το 1985, για πρώτη χρονιά, τη συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου με αναβάτη τον Philippe Berlatier , κατέλαβε την 5η θέση.
Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε και η καταπληκτική πορεία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα GP , με οδηγό τον Loris Reggiani και μία GP 250
Το γεγονός θεωρήθηκε σαν βιαστική κίνηση από πολλούς, που θεώρησαν παράτολμη την κίνηση από μία μικρή Ιταλική βιομηχανία χωρίς καθόλου εμπειρία, να κατέβει στην πίστα, και να αντιμετωπίσει στα ίσια τους μέχρι τότε πανίσχυρους Ιάπωνες.
Το τέλος του πρωταθλήματος όμως, βρήκε την Aprilia GP 250, στην 5η θέση της γενικής κατάταξης, γεγονός που από μόνο του, αποτελεί κατόρθωμα, δεδομένου ότι επρόκειτο για μία μικρή αγωνιστική ομάδα, σε εντελώς πειραματικό στάδιο, εκείνη την χρονιά.
Η μεγάλη μέρα έμελλε να έρθει δύο σαιζόν αργότερα όταν στις 30 Αυγούστου του 1987, στο Grand Prix του San Marino , στην πίστα του Misano , ακούστηκε για πρώτη φορά ο Ιταλικός εθνικός ύμνος, προς τιμήν του Loris Reggiani , ο οποίος οδηγώντας το AF 1, είχε ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Aprilia , Αυτή ήταν μία ιστορική ημερομηνία για την Aprilia .
Με την εμπειρία από το τα παγκόσμια πρωταθλήματα να ωριμάζει, η στρατηγική της Aprilia στην παραγωγή μοτοσικλετών δρόμου, οδήγησε σταδιακά σε κορυφαίες
μηχανολογικές εφαρμογές, ελκυστικά σχέδια και πληθώρα δραστηριοτήτων με στόχο τους αγώνες, πράγμα που γίνεται ολοφάνερο στην ειδικά στην AF 1 Replica.
Παρόλα αυτά όμως οι επιτυχίες στα πρωταθλήματα πίστας, καθόλου δεν οδήγησαν στην εγκατάλειψη των μηχανών off - road , οι οποίες εξακολουθούν να παραμένουν η
ειδικότητα του εργοστασίου στο Noale : Το1990 ήταν η χρονιά της Pegaso 600, της μηχανής που έφερε επανάσταση στην κατηγορία, όντας μηχανή με τεχνολογία «καθαρόαιμου off - road », σχεδιασμένη όμως για χρήση δρόμου. Ήταν μία άμεση επιτυχία, που συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό, ακόμα και σήμερα
Μετά τα πρώτα χρόνια εμπειριών, 5 χρόνια μετά την πρώτη νίκη, και πολλές αγωνιστικές επιτυχίες, το μεγάλο όνειρο έγινε πραγματικότητα το 1992, όταν ο Alessandro Gramigni , κατέκτησε το τίτλο του παγκοσμίου πρωταθλήματος των 125 cc, ακολουθούμενος την ίδια χρονιά από τον Tommy Ahvala , που κατέκτησε και αυτός με τη σειρά του τον παγκόσμιο τίτλο του πρωταθλήματος trial , με την Aprilia Climber .
Από τα πρώτα βήματα, η αγωνιστική ομάδα της Aprilia απέδειξε ότι ήταν ένα φυτώριο νέων ταλέντων, και πολλοί από τους μετέπειτα μεγάλους πρωταθλητές ξεκίνησαν τον δρόμο προς τις επιτυχίες, οδηγώντας τις μηχανές της. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι με Aprilia ξεκίνησαν τις αγωνιστικές τους σταδιοδρομίες ο Biaggi , o Capirossi o Gramigni , o Locatelli , o Sakata και, βέβαια, ο μεγάλος Valentino Rossi .
Οι επιτυχίες στους αγώνες, η ανάπτυξη της παραγωγής, και τα τεχνολογικά επιτεύγματα, θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν και ως «βίοι παράλληλοι», για το εργοστάσιο του Noale , που έγινε σύντομα διάσημο στην παγκόσμια αγορά μοτοσικλετών, κυρίως λόγω των καινοτομιών, της εικόνας, αλλά και του δυναμισμού που χαρακτήριζαν όλα σχεδόν τα μοντέλα του.
Η δεκαετία του 90, βρίσκει την Aprilia να κάνει ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα,μπαίνοντας στην κατηγορία των μηχανών πόλης, που δεν είναι άλλη από τα γνωστά σε όλους μας scooters , μία κατηγορία που γνωρίζει μεγάλη άνθιση τον τελευταίο καιρό.
Και εδώ η δημιουργικότητα και οι αντισυμβατικές λύσεις, αποδείχθηκαν για ακόμα μία φορά το κλειδί της επιτυχίας. Η αρχή έγινε το 1990, με το Amico , ένα scooter κατασκευασμένο εξολοκλήρου από πλαστικό, όπου η Aprilia απόδειξε για ακόμη μία φορά την ικανότητά της να προβλέπει και να προλαβαίνει τις μελλοντικές τάσεις της αγοράς, προσφέροντας, αισθητικά και τεχνολογικά, πρωτοποριακά προϊόντα, σε ότι αφορά επιδόσεις, αξιοπιστία και φιλικότητα προς το περιβάλλον
Το εργοστάσιο από τη Βενετία, ανέκαθεν έδινε μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο τομέα, και συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων, σε ότι αφορά την αναζήτηση των
τελειότερων λύσεων.
Το 1992, η Aprilia έγινε ο πρώτος κατασκευαστής μοτοσικλετών που παρουσίασε δίχρονο scooter με καταλύτη, ήταν το Amico LK και το Pegaso 125, αντίστοιχα, ενώ
την επόμενη χρονιά, πήρε το δρόμο του σχεδιαστηρίου το πρώτο 4χρονο, 4βάλβιδο, scooter .
H φροντίδα της Aprilia για το περιβάλλον, θεωρείται σαν ένας από τους βασικούς στρατηγικούς της στόχους, καθώς μακροχρόνιες έρευνες, που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια, έφεραν σαν αποτέλεσμα, το 2000, τη δημιουργία ενός από τους «καθαρότερους» κινητήρες, τον Ditech ( Direct Injection Technology ), έναν επαναστατικής τεχνολογίας κινητήρα, που φημίζεται τόσο για τις επιδόσεις του, όσο και για την εκπληκτικά χαμηλή κατανάλωση, και τις ιδιαίτερα χαμηλές εκπομπές ρύπων. Το 1993, γεννήθηκε στο εργοστάσιο του Noale , ένας άλλος μύθος, το Scarabeo , ένα scooter με μεγάλους τροχούς, που ακόμα και σήμερα είναι άφθαστο, χάρη στις εξαιρετικά συνδυασμένες μοντέρνες και ρετρό γραμμές του, κάτι που ακόμα και σήμερα, αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους κατασκευαστές αυτής της κατηγορίας
Ο κατάλογος με τα επιτυχημένα scooters της Aprilia είναι μακρύς. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από πιο γνωστά μοντέλα όπως το Leonardo , το SR , το Gulliver κ.α.
Το 1995 η Aprilia καταπλήσσει τον κόσμο με το Mot ò, ένα έργο τέχνης σε δύο τροχούς, που σχεδίασε ο γνωστός σχεδιαστής Philippe Starck , και βραβεύτηκε από το μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης. Την ίδια χρονιά, γεννιέται η εξαιρετική RS 250, μία από τις πλέον επιτυχημένες αγωνιστικές μοτοσικλέτες όλων των εποχών.
Το 1998, η Aprilia μπαίνει δυναμικά και στην κατηγορία μεγαλύτερων μηχανών, παρουσιάζοντας την RSV Mille , η οποία κατέκτησε τον τίτλο « Bike of the Year » για το 1999. Τεχνολογική αλλά και στιλιστική πρωτοτυπία, που προέρχονταν από την εμπειρία των αγώνων, αλλά κυρίως μέσα από σκληρή δουλειά και πάθος για την κάθε λεπτομέρεια, έφεραν σαν αποτέλεσμα σημαντικές επιτυχίες τόσο στον εμπορικό τομέα, όσο και στην εικόνα της μάρκας. Η παραγωγή μεγάλων μηχανών αυξήθηκε περισσότερο, και συνεχίζει με επιτυχία σήμερα με τις SL 1000, Falco , RST Futura,ETV mille Caponord , και Tuono , την πρώτη πραγματική " hypernaked " της αγοράς, ενώ η παρουσίαση επιτυχημένων scooters σαν το Sportcity και το Atlantic σε κυβισμούς από 125 έως 500 cc , συνεχίζεται.
Το 2003 βρίσκει την Aprilia να παρουσιάζει την νέα Rsv 1000, η οποία προχωρά την κατασκευή 2κίλυνδρων σπορ μοτοσικλετών, ακόμα παραπέρα.Το 2004 η Aprilia επιστρέφει στην κατηγορία των off - road και αμέσως στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κατηγορία Supermoto S 2 (ουσιαστικά για πρώτη φορά, μία 4χρονη κερδίζει παγκόσμιο τίτλο) με την επαναστατική 2κίλυνδρη Sxv 4.5, Supermotard , μία μοτοσικλέτα που ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα μοναδικά αγωνιστικά, στιλιστικά και τεχνολογικά χαρακτηριστικά υπεροχής της Aprilia .
Το 2004 όμως είναι η χρονιά, που σηματοδοτεί την αλλαγή στην εταιρεία.Πρόκειται για ακόμα μία χρονιά που η βιομηχανία μοτοσικλετών βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και οι επιπτώσεις της αγοράς των Moto Guzzi και Laverda (αγοράστηκαν το 2000), καθιστούν επιβεβλημένες τις αλλαγές στη δομή της εταιρείας
Στις 30 Δεκεμβρίου του 2004 η Aprilia εξαγοράζεται εξολοκλήρου από το group Piaggio (Πρόεδρος: Roberto Colaninno , Αντιπρόεδρος: Matteo Colaninno ,Διευθύνων Σύμβουλος: Rocco Sabelli , Γενικός Διευθυντής: Gianclaudio Neri ),μαζί λοιπόν με την Moto Guzzi , δημιουργείται η σημαντικότερη μάρκα μοτοσικλετών στην Ευρώπη, και ο 4ος μεγαλύτερος όμιλος στον κόσμο, με τζίρο περί το 1.5 δις€, παραγωγική δυναμικότητα άνω των 610,000 μονάδων το χρόνο και παρουσία σε πάνω από 50 χώρες
παγκοσμίως.
Η μάρκα Aprilia διοικείται από τον Leo Francesco Mercanti , στέλεχος με μεγάλη εμπειρία στον τομέα των μοτοσικλετών, αρχικά στην ίδια την Aprilia , και στη συνέχεια στον όμιλο Piaggio .
Το στρατηγικό σχέδιο του ομίλου Piaggio για την Aprilia , στοχεύει στην ενίσχυση της ηγετικής της θέσης στην αγορά, με παράλληλη διατήρηση και ανάπτυξη της εταιρικής ταυτότητας, μέσα από την υποστήριξη των δύο εργοστασίων και κέντρων έρευνας και ανάπτυξης ( R & D ) στο Noale & Scorz è.Ειδικότερα έχουν προβλεφθεί, σημαντικές επενδύσεις, ώστε να υλοποιηθεί μία καθολική ανανέωση της γκάμας της Aprilia , με ταυτόχρονη ανάπτυξη νέων μοντέλων, αλλά και τεχνολογικά προηγμένων κινητήρων, τόσο στον τομέα των scooters , όσο και στις κατηγορίες μεσαίων και μεγάλων μηχανών, on και off road . Επιβεβαίωση και περαιτέρω ανάπτυξη των δραστηριοτήτων και της
παρουσίας της Aprilia στους αγώνες ταχύτητας και πρωταθλήματα off - road . Βελτίωση της ποιότητας και των δεικτών ικανοποίησης του πελάτη,. και τέλος ενδυνάμωση της διοικητικής ομάδας με στελέχη υψηλού επιπέδου, πράγμα που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει σε διευθύνσεις όπως η τεχνική, η εμπορική, και το marketing .
ΑΠΟ ΤΟ SITE THΣ APRILIA HELLAS ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ
Παγκόσμιου Πολέμου , όταν o αξιωματικός του Ιταλικού ιππικού, Alberto Beggio
ίδρυσε ένα εργοστάσιο κατασκευής ποδηλάτων στο Noale στα προάστια της Βενετίας.
Τα προϊόντα της μικρής βιοτεχνίας, από εξαρτήματα μέχρι τελικό προϊόν,
γνώρισαν αρκετή επιτυχία ώσπου το 1962, η βιοτεχνία του ενός ιδιοκτήτη έγινε
εταιρεία.
Ο Ivano Beggio γιος του Alberto , ανέλαβε μαζί με τον πατέρα του, επικεφαλής
της μικρής εταιρείας το 1968. Από εκείνη την εποχή φάνηκε ότι ο Ivano , δεν
ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα ποδήλατα, και έτσι μαζί με μερικούς βοηθούς του
από το εργοστάσιο, έφτιαξαν την πρώτη τους μοτοσικλέτα Aprilia , ένα χρυσό και
μπλε μοντέλο 50 cc . Το προϊόν εκείνο έτυχε καλής αποδοχής. Colibr ì και Daniela
ήταν τα ονόματα των πρώτων μοτοποδηλάτων, αλλά το μοντέλο που τράβηξε ιδιαίτερα
την προσοχή, ήταν το Scarabeo cross του 1970. Η μοτοσικλέτα εκείνη, και ειδικά η
έκδοση cross , ήταν πραγματικά ένα αληθινό πάθος, για εκείνους που ονειρεύονταν
να λάβουν μέρος σε εθνικούς αγώνες, μίας κατηγορίας, της οποίας η δημοτικότητα, αυξανόταν ολοένα και περισσότερο εκείνη την εποχή.
Παραμένοντας στη παραγωγή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70, το Scarabeo ,παρουσίασε διάφορες παραλλαγές κινητήρων, από 50 έως 125 cc , και μοναδικά
εμφανισιακά χαρακτηριστικά, που για εκείνη την εποχή ήταν πράγματι πρωτοποριακά. (Πράγμα το οποίο άρχισε να γίνεται παράδοση για όλα τα μετέπειτα προϊόντα της
Aprilia ), όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του μοντέλου του 1971, που ξεχώρισε για το χρυσό μεταλλικό του βάψιμο.
Η πρώτη cross μοτοσικλέτα, γεννήθηκε το 1974, και δόθηκε για τεστ στον Maurizio Sgarzani , έναν νέο οδηγό αγώνων που είχε αρκετά καλή φήμη εκείνη την εποχή. Τα μηνύματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά.
Από εκείνη την μηχανή οι τεχνικοί της Aprilia δημιούργησαν την RC 125, η οποία παρουσιάστηκε στο σαλόνι του Μιλάνου. Το μοντέλο αυτό εγκαινίασε και το μοναδικό «πάντρεμα» μεταξύ της αγωνιστικής τεχνολογίας σε μοντέλα παραγωγής , κάτι για το οποίο διακρίνεται μέχρι και σήμερα, το εργοστάσιο του Noale ,.
Το 1975, με μεγάλη φιλοδοξία για νίκες, παρουσιάζεται το πρώτο αγωνιστικό μοντέλο Aprilia . Επιλέχθηκε τότε ως αναβάτης, ο Ivan Alborghetti , ένας Μιλανέζος οδηγός, που είχε ήδη δείξει ότι διαθέτει τη στόφα του πρωταθλητή, και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.
Οι πρώτες αγωνιστικές επιτυχίες βοήθησαν στο να γίνει γνωστή στους λάτρεις του σπορ, η νέα αυτή Ιταλική μάρκα, και οι πωλήσεις μοντέλων " replica " των RC και MX 125, έκανε, το καινούργιο ακόμα, αγωνιστικό τμήμα της μάρκας να αυξήσει σε 6 εκατομμύρια λιρέτες το budget εκείνης της πρώτης χρονιάς.
Οι πρώτοι τίτλοι ήρθαν το 1977 στο Ιταλικό πρωτάθλημα και στις κατηγορίες των 125 και 250 cc , ενώ ο Alborghetti έκλεισε την επόμενη χρονιά με δύο τρίτες θέσεις, κατακτώντας την 6η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα: η καλύτερη θέση που είχε ποτέ κατακτήσει Ιταλός αναβάτης.
Στο μεταξύ η φήμη του εργοστασίου στο Noale , είχε αρχίσει να ξεπερνάει πλέον τα Ιταλικά σύνορα. Ξένες αγορές που απορροφούν το 20% της συνολικής παραγωγής, και ειδικότερα η Αμερικανική, έδειξαν μεγάλη εκτίμηση για τις μηχανές της Aprilia .
Η δεκαετία έκλεισε με συνεχόμενη αύξηση της παραγωγής, η οποία πλέον είχε χωριστεί σε δύο τμήματα, εκείνο των μοτοποδηλάτων και εκείνο των μηχανών για cross Σε δέκα χρόνια η εταιρεία σημείωσε αξιοσημείωτη άνοδο : από το 1969 έως το1979, η ετήσια παραγωγή μοτοποδηλάτων έφτασε από τις 150, στις 12.000 μονάδες, ενώ στον τομέα των μοτοσικλετών, σε διάστημα μόλις τεσσάρων ετών, η παραγωγή ξεπέρασε τις 2.000 μονάδες το χρόνο .
Οι αρχές της δεκαετίας του 80, σημαδεύτηκαν από μεγάλη κρίση, τόσο στην εθνική, όσο και στην Ευρωπαϊκή αγορά μοτοσικλετών στο συνολό της. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που μπήκαν τα θεμέλια, για μεγαλεπήβολους στόχους, με οδηγό πάντα το πάθος για τις μοτοσικλέτες, και την εμπιστοσύνη στην ανάκαμψη της Ιταλικής αγοράς μοτοσικλέτας.
Χωρίς περιορισμούς πλέον στα μοτοποδήλατα και στις μηχανές cross , η παραγωγή επρεπε να στραφεί σε νέες γραμμές επεκτείνοντας την γκάμα και σε κατηγορίες όπως, enduro , trial και street , με κινητήρες από 50 έως 600 cc .
Με οδηγό την δυναμική και ευέλικτη οργάνωση, η Aprilia , επεκτεινόταν βαθμιαία και στις αγωνιστικές δραστηριότητες. Με αυτό τον τρόπο, εκτός από το ότι μπόρεσε να γίνει ακόμα πιο γνωστή παγκοσμίως, έδωσε και την ευκαιρία να δοκιμαστούν οι πρωτοποριακές επιλογές των ανθρώπων του Noale , δημιουργώντας παράλληλα, και συνεχείς τεχνολογικές αναβαθμίσεις, καθώς και ένα εξαιρετικό τεχνικό υπόβαθρο για την ενημέρωση και εκπαίδευση του τεχνικού προσωπικού.
Παρά την κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 80, η Aprilia έγινε ένα εργαστήριο ιδεών και projects , που είχαν σαν αποτέλεσμα την διεθνή της εξάπλωση στα επόμενα χρόνια. Το πρώτο σημαντικό σημάδι, της νέας στρατηγικής, εμφανίστηκε το 1983, με την παρουσίαση στο κοινό, της νέας μοτοσικλέτας δρόμου, της ST 125 .
Με δυνατή προσωπικότητα, τεχνολογικές βελτιώσεις και άψογη αισθητική, το ST 125, έχοντας εξαιρετικό κράτημα, και όταν πήγαινε στα όριά του, αλλά και σε νορμάλ συνθήκες δρόμου, απέσπασε τα θετικότερα σχόλια από τον ειδικό τύπο.
Τον επόμενο χρόνο ήρθε η άφιξη της STX , μία βελτιωμένη και πιο σπορ έκδοση της ST , και της ET 50, της πρώτης μηχανής enduro , που έβγαινε απο το εργοστάσιο της Βενετίας. Ο μικρός του κινητήρας αποτελούσε μία συγκέντρωση της εμπειρίας της Aprilia στην κατηγορία των off - road . Το 1985, παρά το γεγονός ότι ήταν η τελευταία χρονιά που μηχανή παραγωγής της Aprilia , έπαιρνε μέρος σε πρωτάθλημα moto cross , το ΕΤΧ, παρουσιάστηκε στην αγορά με κινητήρες 125 και 350 cc .
Η επιλογή για την διεύρυνση της παραγωγής, λίγα χρόνια νωρίτερα, αποδείχθηκε μακροπρόθεσμα. Ενώ τα πρώτα σημάδια της ανάπτυξης της κατηγορίας cross , είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, έχοντας σαν αποτέλεσμα την απόλυτη εξειδίκευση, ενθαρρύνοντας έτσι και την ανάπτυξη τ τόσο των μοτοσικλετών για το δρόμο, όσο και των enduro .
Το άλμα προς την ποιότητα που έκανε η Aprilia , φαίνεται περισσότερο στα μικρά μοντέλα όπως έγινε με την παρουσίαση του AF 1, το 1986. Μία μοτοσικλέτα που από τεχνική αλλά και αισθητική σκοπιά, θυμίζει τις ισχυρότερες σπορ αδελφές της. Στην κατηγορία των enduro , το ETX αποκτά «αδελφό» το Tuareg , εμπνευσμένο από τις μοτοσικλέτες που έτρεχαν στα μεγάλα Αφρικανικά rallies , που εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ της μόδας και τα οποία είχαν τεράστια ρεζερβουάρ και πολλά αξεσουάρ.
Παράλληλα με τις τεχνολογικές εξελίξεις, όλες οι μοτοσικλέτες της Aprilia , ξεχώρισαν και από τον εντελώς νέο και πρωτότυπο σχεδιασμό τους, ειδικότερα δε στους χρωματικούς συνδυασμούς, που έσπασαν την μονοτονία του ασημί και του κόκκινου, που κυριαρχούσε μέχρι τότε, στο σχεδιασμό των μοτοσικλετών.
Η Aprilia πίστευε πάντα στην δύναμη και την ικανότητα μέσω του design , να δημιουργεί συναισθήματα και να προσελκύει συνεχώς το νεανικό κοινό στον κόσμο της μοτοσικλέτας. Εάν το ETX από τα μέσα του 80, ήταν η πρώτη μοτοσικλέτα που χαρακτηρίστηκε από τους δίτονους χρωματικούς συνδυασμούς, τότε η γκάμα του AF 1,
από το 1986 έως το 1991, ήταν που ξεχώρισε ολοκληρωτικά για το σχεδιασμό της, κυρίως λόγω των χρωματικών αλλαγών που υπέστη, έστω και αν επρόκειτο για το ίδιο
πλαίσιο.
Το γεγονός ότι το χρώμα και το design , είναι ο δρόμος που εγκαινιάστηκε από την Aprilia , δείχνει αναμφισβήτητα και ότι ακολουθήθηκε σχεδόν από όλους τους υπόλοιπους κατασκευαστές, σε τέτοιο βαθμό, που στο Μιλάνο το 1989, το διεθνές σαλόνι μοτοσικλέτας, βαφτίστηκε ως το " show της Aprilia ", εξαιτίας της γενικευμένης χρήσης των χρωμάτων παστέλ, από όλους σχεδόν τους εκθέτες. Τη δεκαετία του 80, υπήρξε επίσης και μεγάλη στροφή στην ποιότητα στην κατηγορία σπορ μοτοσικλετών.
Με την εμπειρία από την TL 320 του 1981, στην κατηγορία των trial , η Aprilia,ξεκίνησε το 1985, για πρώτη χρονιά, τη συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου με αναβάτη τον Philippe Berlatier , κατέλαβε την 5η θέση.
Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε και η καταπληκτική πορεία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα GP , με οδηγό τον Loris Reggiani και μία GP 250
Το γεγονός θεωρήθηκε σαν βιαστική κίνηση από πολλούς, που θεώρησαν παράτολμη την κίνηση από μία μικρή Ιταλική βιομηχανία χωρίς καθόλου εμπειρία, να κατέβει στην πίστα, και να αντιμετωπίσει στα ίσια τους μέχρι τότε πανίσχυρους Ιάπωνες.
Το τέλος του πρωταθλήματος όμως, βρήκε την Aprilia GP 250, στην 5η θέση της γενικής κατάταξης, γεγονός που από μόνο του, αποτελεί κατόρθωμα, δεδομένου ότι επρόκειτο για μία μικρή αγωνιστική ομάδα, σε εντελώς πειραματικό στάδιο, εκείνη την χρονιά.
Η μεγάλη μέρα έμελλε να έρθει δύο σαιζόν αργότερα όταν στις 30 Αυγούστου του 1987, στο Grand Prix του San Marino , στην πίστα του Misano , ακούστηκε για πρώτη φορά ο Ιταλικός εθνικός ύμνος, προς τιμήν του Loris Reggiani , ο οποίος οδηγώντας το AF 1, είχε ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Aprilia , Αυτή ήταν μία ιστορική ημερομηνία για την Aprilia .
Με την εμπειρία από το τα παγκόσμια πρωταθλήματα να ωριμάζει, η στρατηγική της Aprilia στην παραγωγή μοτοσικλετών δρόμου, οδήγησε σταδιακά σε κορυφαίες
μηχανολογικές εφαρμογές, ελκυστικά σχέδια και πληθώρα δραστηριοτήτων με στόχο τους αγώνες, πράγμα που γίνεται ολοφάνερο στην ειδικά στην AF 1 Replica.
Παρόλα αυτά όμως οι επιτυχίες στα πρωταθλήματα πίστας, καθόλου δεν οδήγησαν στην εγκατάλειψη των μηχανών off - road , οι οποίες εξακολουθούν να παραμένουν η
ειδικότητα του εργοστασίου στο Noale : Το1990 ήταν η χρονιά της Pegaso 600, της μηχανής που έφερε επανάσταση στην κατηγορία, όντας μηχανή με τεχνολογία «καθαρόαιμου off - road », σχεδιασμένη όμως για χρήση δρόμου. Ήταν μία άμεση επιτυχία, που συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό, ακόμα και σήμερα
Μετά τα πρώτα χρόνια εμπειριών, 5 χρόνια μετά την πρώτη νίκη, και πολλές αγωνιστικές επιτυχίες, το μεγάλο όνειρο έγινε πραγματικότητα το 1992, όταν ο Alessandro Gramigni , κατέκτησε το τίτλο του παγκοσμίου πρωταθλήματος των 125 cc, ακολουθούμενος την ίδια χρονιά από τον Tommy Ahvala , που κατέκτησε και αυτός με τη σειρά του τον παγκόσμιο τίτλο του πρωταθλήματος trial , με την Aprilia Climber .
Από τα πρώτα βήματα, η αγωνιστική ομάδα της Aprilia απέδειξε ότι ήταν ένα φυτώριο νέων ταλέντων, και πολλοί από τους μετέπειτα μεγάλους πρωταθλητές ξεκίνησαν τον δρόμο προς τις επιτυχίες, οδηγώντας τις μηχανές της. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι με Aprilia ξεκίνησαν τις αγωνιστικές τους σταδιοδρομίες ο Biaggi , o Capirossi o Gramigni , o Locatelli , o Sakata και, βέβαια, ο μεγάλος Valentino Rossi .
Οι επιτυχίες στους αγώνες, η ανάπτυξη της παραγωγής, και τα τεχνολογικά επιτεύγματα, θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν και ως «βίοι παράλληλοι», για το εργοστάσιο του Noale , που έγινε σύντομα διάσημο στην παγκόσμια αγορά μοτοσικλετών, κυρίως λόγω των καινοτομιών, της εικόνας, αλλά και του δυναμισμού που χαρακτήριζαν όλα σχεδόν τα μοντέλα του.
Η δεκαετία του 90, βρίσκει την Aprilia να κάνει ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα,μπαίνοντας στην κατηγορία των μηχανών πόλης, που δεν είναι άλλη από τα γνωστά σε όλους μας scooters , μία κατηγορία που γνωρίζει μεγάλη άνθιση τον τελευταίο καιρό.
Και εδώ η δημιουργικότητα και οι αντισυμβατικές λύσεις, αποδείχθηκαν για ακόμα μία φορά το κλειδί της επιτυχίας. Η αρχή έγινε το 1990, με το Amico , ένα scooter κατασκευασμένο εξολοκλήρου από πλαστικό, όπου η Aprilia απόδειξε για ακόμη μία φορά την ικανότητά της να προβλέπει και να προλαβαίνει τις μελλοντικές τάσεις της αγοράς, προσφέροντας, αισθητικά και τεχνολογικά, πρωτοποριακά προϊόντα, σε ότι αφορά επιδόσεις, αξιοπιστία και φιλικότητα προς το περιβάλλον
Το εργοστάσιο από τη Βενετία, ανέκαθεν έδινε μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο τομέα, και συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων, σε ότι αφορά την αναζήτηση των
τελειότερων λύσεων.
Το 1992, η Aprilia έγινε ο πρώτος κατασκευαστής μοτοσικλετών που παρουσίασε δίχρονο scooter με καταλύτη, ήταν το Amico LK και το Pegaso 125, αντίστοιχα, ενώ
την επόμενη χρονιά, πήρε το δρόμο του σχεδιαστηρίου το πρώτο 4χρονο, 4βάλβιδο, scooter .
H φροντίδα της Aprilia για το περιβάλλον, θεωρείται σαν ένας από τους βασικούς στρατηγικούς της στόχους, καθώς μακροχρόνιες έρευνες, που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια, έφεραν σαν αποτέλεσμα, το 2000, τη δημιουργία ενός από τους «καθαρότερους» κινητήρες, τον Ditech ( Direct Injection Technology ), έναν επαναστατικής τεχνολογίας κινητήρα, που φημίζεται τόσο για τις επιδόσεις του, όσο και για την εκπληκτικά χαμηλή κατανάλωση, και τις ιδιαίτερα χαμηλές εκπομπές ρύπων. Το 1993, γεννήθηκε στο εργοστάσιο του Noale , ένας άλλος μύθος, το Scarabeo , ένα scooter με μεγάλους τροχούς, που ακόμα και σήμερα είναι άφθαστο, χάρη στις εξαιρετικά συνδυασμένες μοντέρνες και ρετρό γραμμές του, κάτι που ακόμα και σήμερα, αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους κατασκευαστές αυτής της κατηγορίας
Ο κατάλογος με τα επιτυχημένα scooters της Aprilia είναι μακρύς. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από πιο γνωστά μοντέλα όπως το Leonardo , το SR , το Gulliver κ.α.
Το 1995 η Aprilia καταπλήσσει τον κόσμο με το Mot ò, ένα έργο τέχνης σε δύο τροχούς, που σχεδίασε ο γνωστός σχεδιαστής Philippe Starck , και βραβεύτηκε από το μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης. Την ίδια χρονιά, γεννιέται η εξαιρετική RS 250, μία από τις πλέον επιτυχημένες αγωνιστικές μοτοσικλέτες όλων των εποχών.
Το 1998, η Aprilia μπαίνει δυναμικά και στην κατηγορία μεγαλύτερων μηχανών, παρουσιάζοντας την RSV Mille , η οποία κατέκτησε τον τίτλο « Bike of the Year » για το 1999. Τεχνολογική αλλά και στιλιστική πρωτοτυπία, που προέρχονταν από την εμπειρία των αγώνων, αλλά κυρίως μέσα από σκληρή δουλειά και πάθος για την κάθε λεπτομέρεια, έφεραν σαν αποτέλεσμα σημαντικές επιτυχίες τόσο στον εμπορικό τομέα, όσο και στην εικόνα της μάρκας. Η παραγωγή μεγάλων μηχανών αυξήθηκε περισσότερο, και συνεχίζει με επιτυχία σήμερα με τις SL 1000, Falco , RST Futura,ETV mille Caponord , και Tuono , την πρώτη πραγματική " hypernaked " της αγοράς, ενώ η παρουσίαση επιτυχημένων scooters σαν το Sportcity και το Atlantic σε κυβισμούς από 125 έως 500 cc , συνεχίζεται.
Το 2003 βρίσκει την Aprilia να παρουσιάζει την νέα Rsv 1000, η οποία προχωρά την κατασκευή 2κίλυνδρων σπορ μοτοσικλετών, ακόμα παραπέρα.Το 2004 η Aprilia επιστρέφει στην κατηγορία των off - road και αμέσως στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κατηγορία Supermoto S 2 (ουσιαστικά για πρώτη φορά, μία 4χρονη κερδίζει παγκόσμιο τίτλο) με την επαναστατική 2κίλυνδρη Sxv 4.5, Supermotard , μία μοτοσικλέτα που ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα μοναδικά αγωνιστικά, στιλιστικά και τεχνολογικά χαρακτηριστικά υπεροχής της Aprilia .
Το 2004 όμως είναι η χρονιά, που σηματοδοτεί την αλλαγή στην εταιρεία.Πρόκειται για ακόμα μία χρονιά που η βιομηχανία μοτοσικλετών βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και οι επιπτώσεις της αγοράς των Moto Guzzi και Laverda (αγοράστηκαν το 2000), καθιστούν επιβεβλημένες τις αλλαγές στη δομή της εταιρείας
Στις 30 Δεκεμβρίου του 2004 η Aprilia εξαγοράζεται εξολοκλήρου από το group Piaggio (Πρόεδρος: Roberto Colaninno , Αντιπρόεδρος: Matteo Colaninno ,Διευθύνων Σύμβουλος: Rocco Sabelli , Γενικός Διευθυντής: Gianclaudio Neri ),μαζί λοιπόν με την Moto Guzzi , δημιουργείται η σημαντικότερη μάρκα μοτοσικλετών στην Ευρώπη, και ο 4ος μεγαλύτερος όμιλος στον κόσμο, με τζίρο περί το 1.5 δις€, παραγωγική δυναμικότητα άνω των 610,000 μονάδων το χρόνο και παρουσία σε πάνω από 50 χώρες
παγκοσμίως.
Η μάρκα Aprilia διοικείται από τον Leo Francesco Mercanti , στέλεχος με μεγάλη εμπειρία στον τομέα των μοτοσικλετών, αρχικά στην ίδια την Aprilia , και στη συνέχεια στον όμιλο Piaggio .
Το στρατηγικό σχέδιο του ομίλου Piaggio για την Aprilia , στοχεύει στην ενίσχυση της ηγετικής της θέσης στην αγορά, με παράλληλη διατήρηση και ανάπτυξη της εταιρικής ταυτότητας, μέσα από την υποστήριξη των δύο εργοστασίων και κέντρων έρευνας και ανάπτυξης ( R & D ) στο Noale & Scorz è.Ειδικότερα έχουν προβλεφθεί, σημαντικές επενδύσεις, ώστε να υλοποιηθεί μία καθολική ανανέωση της γκάμας της Aprilia , με ταυτόχρονη ανάπτυξη νέων μοντέλων, αλλά και τεχνολογικά προηγμένων κινητήρων, τόσο στον τομέα των scooters , όσο και στις κατηγορίες μεσαίων και μεγάλων μηχανών, on και off road . Επιβεβαίωση και περαιτέρω ανάπτυξη των δραστηριοτήτων και της
παρουσίας της Aprilia στους αγώνες ταχύτητας και πρωταθλήματα off - road . Βελτίωση της ποιότητας και των δεικτών ικανοποίησης του πελάτη,. και τέλος ενδυνάμωση της διοικητικής ομάδας με στελέχη υψηλού επιπέδου, πράγμα που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει σε διευθύνσεις όπως η τεχνική, η εμπορική, και το marketing .
ΑΠΟ ΤΟ SITE THΣ APRILIA HELLAS ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ